قدس؛ ماجرای انحلال دولت فرانسه توسط مجلس نمایندگان اگر شاخک‌هایتان را روی پاریس حساس کند، اطلاعات عجیبی به شما می‌دهد. مثلاً اینکه این چهارمین بار در دو سال گذشته است که دولت در فرانسه عوض می‌شود! خبر جالبی است اما در بحبوحه فضاسازی رسانه‌های جریان اصلی اصلاً کسی به این اتفاق مهم اشاره نکرده است. خبر جالب دیگر اینکه دولت قبلی فرانسه هم به دستور مکرون منحل نشد بلکه با عدم رأی اعتماد نمایندگان این کشور فروپاشید و این اتفاق برای نخستین بار در ۶۲سال گذشته رخ داده است. بماند که دولت قبلی هم فقط سه ماه روی کار بود! خبر جالب دیگر در همین فضا اینکه تنها سه هفته به آغاز سال ۲۰۲۵ میلادی مانده ولی فرانسه هنوز بودجه سال آینده را نبسته است!
مالک جدید الیزه
در هر صورت سرانجام روز گذشته فرانسوا بایرو، رهبر حزب مودم از جناح میانه‌رو که ۷۳ سال دارد و به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی برای این سمت مطرح شده بود، توسط امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه به عنوان نخست‌وزیر این کشور منصوب شد. او چهارمین نخست‌وزیر از زمان انتخاب دوباره امانوئل مکرون در آوریل ۲۰۲۲ است. انتصاب بایرو از چند روز پیش قطعی به نظر می‌رسید، اما از آنجا که اعلام نام نخست‌وزیر از روز پنجشنبه به جمعه افتاده بود و مکرون بامداد جمعه نیز ظاهراً گفت‌وگویی طولانی و پرتنش با او داشت، برخی رسانه‌ها گمانه‌زنی درباره شخصیت‌های سیاسی دیگری را آغاز کرده بودند. مکرون روز جمعه ۱۳ دسامبر (۲۳ آذر) سرانجام به‌طور رسمی انتصاب متحد دیرینه خود را در کاخ الیزه برای صدارت در ماتینیون، کاخ نخست وزیری تأیید کرد.
برای نخستین بار در ۶۰سال گذشته
هفته گذشته قانون‌گذاران فرانسوی در یک اقدام بی‌سابقه به میشل بارنیه، نخست‌وزیر رأی عدم اعتماد دادند و در نتیجه، دولت این کشور را منحل کردند. از سال ۱۹۶۲ این نخستین باری است که مجلس ملی فرانسه به سرنگونی دولت به این شیوه رأی می‌دهد. این رأی ضربه سنگینی به امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه وارد کرد که بارنیه را در ماه سپتامبر یا حدود ۹۰ روز پیش، پس از انتخابات زودهنگام، به عنوان نخست وزیر معرفی کرد.
براساس اعلامیه منتشر شده توسط کاخ الیزه، بایرو اکنون «مسئول تشکیل دولت» شده است. فرانسوا بایرو از سال ۲۰۰۷ تاکنون رهبر جنبش دموکرات بوده است. بایرو نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در ۲۰۰۲، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۲ نیز بوده است. حزب بایرو سال‌هاست سومین حزب در سپهر سیاسی فرانسه است و او تا پیش از این در سمت شهردار شهر «پو» مشغول کار بود. اما این همه ماجرا نیست. همان‌طور که گفتیم دولت بایرو چهارمین دولتی است که در دو سال گذشته در فرانسه تشکیل می‌شود. دولت پیش از بایرو تنها توانست سه ماه دوام بیاورد. مجموع این اتفاقات این سؤال مهم را به ذهن می‌آورد آیا انتخاب بایرو که اتفاقاً حزبش هیچ‌گاه اکثریت مطلق را نداشته می‌تواند اوضاع نابسامان سیاسی در فرانسه را پایان دهد؟
او جانشین میشل بارنیه شد که با رأی عدم اعتماد توسط اکثریت نمایندگان مجلس ملی برکنار شد. بارنیه تلاش کرده بود بودجه تأمین اجتماعی را با استفاده از ماده ۴۹-۳ قانون اساسی به تصویب برساند.
مأموریت سخت نامزد همیشه ناموفق
در هر صورت فرانسوا بایرو که سال‌ها نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری بوده ولی هیچ‌گاه نتوانسته رأی بیاورد، توانست مأمور تشکیل دولت شود. نخستین همپیمان مکرون و چهره‌ای برجسته از جریان میانه‌رو، مأموریت دشواری در پیش دارد: نخست تشکیل دولتی که بتواند در برابر تهدید استیضاح مجلس ملی که فاقد اکثریت است، دوام بیاورد و سپس تصویب بودجه سال ۲۰۲۵ فرانسه که هنوز آماده نشده است! این در حالی‌است که تنها سه هفته تا پایان سال ۲۰۲۴ زمان باقی‌مانده است.
رهبر جنبش دموکراتیک (مودم) در میان سیاستمداران فرانسه از محبوبیت نسبی برخوردار است، حتی در میان برخی از نمایندگان جناح راست افراطی حزب اجتماع ملی، اما هنوز حمایت کامل اعضای دیگر احزاب را بدست نیاورده است.
ژوردن باردلا، رئیس حزب اجتماع ملی از جناح راست افراطی پیش از اعلام نام نخست‌وزیر گفته بود: «خطوط قرمز ما همچنان پابرجاست» و منظورش بودجه بود. او افزود: «حالا توپ در زمین فرانسوا بایرو است» اما کمی پس از اعلام انتصاب بایرو در ماتینیون، اعلام کرد «هیچ استیضاحی به صورت پیش‌فرض» علیه نخست‌وزیر جدید انجام نخواهد شد. با این حال، فرانسوا روفن از گروه چپ‌گرای جبهه مردمی جدید گفت: «این استیضاح قطعی خواهد بود، مگر اینکه یک تحول غیرمنتظره رخ دهد».
فابین روسل از حزب کمونیست فرانسه نیز در شبکه ایکس نوشت: «انتصاب فرانسوا بایرو خبر بدی است». حزب چپ افراطی «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» اعلام کرده قصد دارد رأی عدم اعتماد علیه انتخاب جدید مکرون ارائه دهد. امانوئل مکرون در تابستان گذشته مجلس ملی را منحل و انتخابات زودهنگام برگزار کرد. پارلمان کنونی که نتیجه آن انتخابات است، بدون اکثریت مشخص به سه بلوک مجزا تقسیم شده است؛ امری که در تاریخ سیاسی معاصر فرانسه کم‌سابقه است.
نظر شما